De eerste dag (of eigenlijk dag een en twee)
05 Januari 2015 | Nederland, Mariaheide
Dag 1:
Erg vroeg uit de veren voor de vliegreis van Amsterdam via Brussel en New Delhi naar Varanasi. De vliegtochtjes verliepen voorspoedig, maar in Delhi moest ik bijna twaalf uur zien te overbruggen, zo veel tijd zat er tussen de twee vluchten. Gelukkig hadden medereizigers Joleen en Michelle een vergelijkbaar probleem; zij moesten ook tien uur wachten. Toen zij gearriveerd waren, besloten we even buiten een mistig luchtje te scheppen om daarna in het vliegveld op de aansluiting te wachten. Helaas is zoiets bij het Indira Ghandi Airport niet toegestaan. Heb je daar eenmaal een voet buiten de deur gezet, dan mag je pas zes uur voordat je vlucht vertrekt weer naar binnen. Zo maakten ons diverse gewapende mannen op vervaarlijke manier duidelijk. En als je geen ticket hebt dan mag je er helemaal niet in. Later hoorden we dat je deze bewakers gewoon een paar Rupie in de hand moet stoppen, dan mogen bepaalde dingen ineens wel.
In elk geval moesten we nu een paar uur buiten in de mist wachten voordat we op het vliegveld terecht konden. We maakten een praatje met een aardige Argentijn die hetzelfde probleem had, maar dan nig een graadje erger: ook hij was even naar buiten gegaan en hij moest nu een of acht zien te overbruggen voordat zijn vriendin met een andere vlucht zou arriveren. Hij mocht helemaal niet meer op het vliegveld komen, want hij had geen ticket. Wij waren het er met zijn allen roerend over eens dat dit soort regels best ergens aangekondigd kan worden. Maar ja, dat zal the Indian way zijn.
Na urenlang wachten konden we de vlucht naar Varanasi nemen, maar hiervan hebben we alledrie niet veel van meegekregen: de vermoeidheid begon toe te slaan.
Wel viel ons op dat Indiers erg veel waarde hechten aan het begrip boardingpas. Werkelijk iedreen wil deze eens even goed bestuderen. Of het nou een douanier is, iemand van de bagagecontrole of net wat voor interessante functie iemand ook heeft: de boardingpass moet en zal gecontroleerd worden.
In Varanasi wachtte Katarina ons al op en gelukkig was het veel minder koud dan ze verteld had. Het was een graad of 20 en er scheen zelfs een lekker zonnetje! Katarina verzekerde ons wel tig keer dat het echt superkoud was geweest en dat ze telkens enorme hoeveelheden kleren aan had moeten trekken.
Met de taxi werden we naar een restaurantje gebracht en het verkeer valt hier niet. Ze rijden links, maar ook wel rechts als dat beter uitkomt. Alles rijdt door elkaar, er wordt steeds op de claxon geramd en koeien en honden lopen onverstoorbaar tussen het razende verkeer door.
Mark's Cafe blijkt een ontmoetingsplaats voor buitenlanders te zijn, misschien wel vanwege de gratis Wifi. Hier drinken we onze eerste Indische Chai en hierover zijn de meningen verdeeld. Terwijl Katrina de rest van de groep van het vliegveld haalt, maken we met haar vriendin, ook uit Slovenie, een wandeltocht langs de Ganges.
In tegenstelling tot drukke verkeer met al het getoeter en de stinkende uitlaatgassen is het aan de Ganges lekker rustig en vredig. De mensen wandelen, baden in de river, maken een boottochtje of laten een vlieger op. Er zijn niet al te veel opdringerige handelslui of bedelaars en we zien ook een paar apen, veel zwerfhonden en heilige koeien die gewoon trap blijken te kunnen lopen.
Nadat we de anderen bij Mark's hebben begroet krijgen we een Indische maaltijd aangeboden en er komt een gids om ons te vertellen wat we allemaal wel en zeker niet moeten doen.
We leren dat je eet met je rechterhand en links zo min mogelijk gebruikt, je linkerhand is om je achterwerk af te vegen. Voor dat laatste mag je overigens geen wcpapier gebruiken, want dat belandt dan op straat. Hoe dit dan wel moet is me nog niet duidelijk geworden.
Mannen mogen niet in de ogen worden gekeken (aanstootgevend) en ook handen schudden of elkaar aanraken is uit den boze. In plaats daarvan vouw je je handen en zeg je Namaste. Je kunt hierbij ook nog de voeten van de ander aanraken en we leren dat het achtervoegsel chi respect uitdrukt. Namastechi is een mooie uitdrukking en ik voel me vereerd als iemand Berniechi zegt.
Verder moeten we geen geld geven aan bedelaars, want die kopen er toch alleen maar pan (soort pruimtabak waar je gekleurde tanden van krijgt) van. Eten of iets dergelijks geven kan wel. Maar je kunt ook chello roepen, dan krassen ze wel op.
Chai moet je de hele dag door drinken want dat is beleefd, maar van Banglassie moet je afblijven, want dat is een soort yorhurtdrank met marihuana oid erin.
Als welkomstgeschenk krijgen we allemaal een ketting van Afrikaantjes en een fleurige tikastip op het voorhoofd.
Uiteindelijk arriveert ook JP, de laatste persoon van het gezelschap en kunnen we naar onze gastgezinnen worden gebracht.
Ik slaap bij Seema Mishra die me trots haar huis laat zien. Veel kamertjes en ook veel familieleden, vooral veel mannen. Ze heeft zelfs een eigen kok in dienst.
Ik heb inderdaad een grote kamer en eigen 'badkamer'. Minpuntje: erg basic met twee kraamtjes met alleen koud water, pluspunt: geen voetstapwc. Voor Indische begrippen is dit een villa.
Seema maakt een gezonde maaltijd voor me klaar die niet al te heet is: pannekoekjes, een curry, gewokte groenten en reen rijstepapje.
Voor zoon Yash heb ik een leren voetbal meegebracht en dat cadeau valt heel erg in de smaak. Hij heeft wel diverse cricketbats maar een voetbal had hij nog niet. Hij is er erg blij mee.
Inmiddels ben ik bijna twee etmalen in de weer, tijd om in het kleine bedje te duiken.
Erg vroeg uit de veren voor de vliegreis van Amsterdam via Brussel en New Delhi naar Varanasi. De vliegtochtjes verliepen voorspoedig, maar in Delhi moest ik bijna twaalf uur zien te overbruggen, zo veel tijd zat er tussen de twee vluchten. Gelukkig hadden medereizigers Joleen en Michelle een vergelijkbaar probleem; zij moesten ook tien uur wachten. Toen zij gearriveerd waren, besloten we even buiten een mistig luchtje te scheppen om daarna in het vliegveld op de aansluiting te wachten. Helaas is zoiets bij het Indira Ghandi Airport niet toegestaan. Heb je daar eenmaal een voet buiten de deur gezet, dan mag je pas zes uur voordat je vlucht vertrekt weer naar binnen. Zo maakten ons diverse gewapende mannen op vervaarlijke manier duidelijk. En als je geen ticket hebt dan mag je er helemaal niet in. Later hoorden we dat je deze bewakers gewoon een paar Rupie in de hand moet stoppen, dan mogen bepaalde dingen ineens wel.
In elk geval moesten we nu een paar uur buiten in de mist wachten voordat we op het vliegveld terecht konden. We maakten een praatje met een aardige Argentijn die hetzelfde probleem had, maar dan nig een graadje erger: ook hij was even naar buiten gegaan en hij moest nu een of acht zien te overbruggen voordat zijn vriendin met een andere vlucht zou arriveren. Hij mocht helemaal niet meer op het vliegveld komen, want hij had geen ticket. Wij waren het er met zijn allen roerend over eens dat dit soort regels best ergens aangekondigd kan worden. Maar ja, dat zal the Indian way zijn.
Na urenlang wachten konden we de vlucht naar Varanasi nemen, maar hiervan hebben we alledrie niet veel van meegekregen: de vermoeidheid begon toe te slaan.
Wel viel ons op dat Indiers erg veel waarde hechten aan het begrip boardingpas. Werkelijk iedreen wil deze eens even goed bestuderen. Of het nou een douanier is, iemand van de bagagecontrole of net wat voor interessante functie iemand ook heeft: de boardingpass moet en zal gecontroleerd worden.
In Varanasi wachtte Katarina ons al op en gelukkig was het veel minder koud dan ze verteld had. Het was een graad of 20 en er scheen zelfs een lekker zonnetje! Katarina verzekerde ons wel tig keer dat het echt superkoud was geweest en dat ze telkens enorme hoeveelheden kleren aan had moeten trekken.
Met de taxi werden we naar een restaurantje gebracht en het verkeer valt hier niet. Ze rijden links, maar ook wel rechts als dat beter uitkomt. Alles rijdt door elkaar, er wordt steeds op de claxon geramd en koeien en honden lopen onverstoorbaar tussen het razende verkeer door.
Mark's Cafe blijkt een ontmoetingsplaats voor buitenlanders te zijn, misschien wel vanwege de gratis Wifi. Hier drinken we onze eerste Indische Chai en hierover zijn de meningen verdeeld. Terwijl Katrina de rest van de groep van het vliegveld haalt, maken we met haar vriendin, ook uit Slovenie, een wandeltocht langs de Ganges.
In tegenstelling tot drukke verkeer met al het getoeter en de stinkende uitlaatgassen is het aan de Ganges lekker rustig en vredig. De mensen wandelen, baden in de river, maken een boottochtje of laten een vlieger op. Er zijn niet al te veel opdringerige handelslui of bedelaars en we zien ook een paar apen, veel zwerfhonden en heilige koeien die gewoon trap blijken te kunnen lopen.
Nadat we de anderen bij Mark's hebben begroet krijgen we een Indische maaltijd aangeboden en er komt een gids om ons te vertellen wat we allemaal wel en zeker niet moeten doen.
We leren dat je eet met je rechterhand en links zo min mogelijk gebruikt, je linkerhand is om je achterwerk af te vegen. Voor dat laatste mag je overigens geen wcpapier gebruiken, want dat belandt dan op straat. Hoe dit dan wel moet is me nog niet duidelijk geworden.
Mannen mogen niet in de ogen worden gekeken (aanstootgevend) en ook handen schudden of elkaar aanraken is uit den boze. In plaats daarvan vouw je je handen en zeg je Namaste. Je kunt hierbij ook nog de voeten van de ander aanraken en we leren dat het achtervoegsel chi respect uitdrukt. Namastechi is een mooie uitdrukking en ik voel me vereerd als iemand Berniechi zegt.
Verder moeten we geen geld geven aan bedelaars, want die kopen er toch alleen maar pan (soort pruimtabak waar je gekleurde tanden van krijgt) van. Eten of iets dergelijks geven kan wel. Maar je kunt ook chello roepen, dan krassen ze wel op.
Chai moet je de hele dag door drinken want dat is beleefd, maar van Banglassie moet je afblijven, want dat is een soort yorhurtdrank met marihuana oid erin.
Als welkomstgeschenk krijgen we allemaal een ketting van Afrikaantjes en een fleurige tikastip op het voorhoofd.
Uiteindelijk arriveert ook JP, de laatste persoon van het gezelschap en kunnen we naar onze gastgezinnen worden gebracht.
Ik slaap bij Seema Mishra die me trots haar huis laat zien. Veel kamertjes en ook veel familieleden, vooral veel mannen. Ze heeft zelfs een eigen kok in dienst.
Ik heb inderdaad een grote kamer en eigen 'badkamer'. Minpuntje: erg basic met twee kraamtjes met alleen koud water, pluspunt: geen voetstapwc. Voor Indische begrippen is dit een villa.
Seema maakt een gezonde maaltijd voor me klaar die niet al te heet is: pannekoekjes, een curry, gewokte groenten en reen rijstepapje.
Voor zoon Yash heb ik een leren voetbal meegebracht en dat cadeau valt heel erg in de smaak. Hij heeft wel diverse cricketbats maar een voetbal had hij nog niet. Hij is er erg blij mee.
Inmiddels ben ik bijna twee etmalen in de weer, tijd om in het kleine bedje te duiken.
-
05 Januari 2015 - 10:20
Louise:
Waauw je bent al helemaal in indaase sferen, Berniechi! Leuk om te lezen. Een groet vanaf de nieuwjaarsbijeenkomst van De Leijgraaf! -
05 Januari 2015 - 11:26
Anick Habraken:
Wauw Bernie! Wat een indrukken allemaal al! Succes verder daro.. -
05 Januari 2015 - 11:38
Elles:
Wat een avonturen, mam! Succes met alles! -
05 Januari 2015 - 12:43
Anke Kremers:
het is nu al allemaal heel leuk Bernie. en je bent nog geen eens niet begonnen met je activiteiten.
Veel plezier en tot horens. -
05 Januari 2015 - 13:59
Willem En Yvonne:
Hee Bernie, good luck over there, idd al veel indrukken op gedaan, erg spannend allemaal!! Succes er mee en we blijven je volgen! Groetjes uit de Hei! Willem en Yvonne. -
05 Januari 2015 - 18:40
Antoon:
T is een heel verhaal en veel instructies, maar het is ook heel anders daar dan hier. laat ook wat foto s
zien van daar succes met je eerste werkdag . Groetjes toon -
05 Januari 2015 - 20:02
Marion Rauh:
Spannend allemaal, nog veel ontdekkingsplezier! -
05 Januari 2015 - 20:43
Anna:
een mooie start van je verblijf, leuk om te lezen! Heel veel succes -
06 Januari 2015 - 02:58
Leo:
Hoi Berniechi, ik hoorde vandaag pas dat je in "Indiaasche sferen" verkeerde. Een machtig mooie reis lijkt me. Veel succes daar! -
06 Januari 2015 - 03:06
Ruud:
ha die Bernie! Wat een leuk verslag en wát een ervaring weer! Supergaaf! -
06 Januari 2015 - 22:49
Theo Raijmakers:
bernie heel veel succes met je mooie reis....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
