Woensdag

Woensdag
Vandaag de eerste echte lesdag voor ons.
Ik was al vroeg uit de veren en had echt goed geslapen. Misschien kon ik voor school nog even langs de Mark voor een kop koffie, want gisteren had ik echt hoofdpijn wat ik wijt aan koffieontwenningsverschijnselen.
Helaas was ik toch te laat voor die koffie.
In mijn mooie nieuwe Indische outfit ging ik op weg naar school. Het was ontzettend mistig deze morgen wat de straten een surrealistisch (moi gevonden dit woord, vind ik zelf) uiterlijk gaf. Ik wist de weg naar de school te vinden zonder een keer fout te lopen. Onderweg werd ik aangesproken door een jongen die zijn Engels even op mij wilde proberen. Met mijn niet Indische uiterlijk val ik natuurlijk wel op en veel mensen begroeten mij/ons dan ook niet in het Indisch maar in het Engels.
Ik was ruim op tijd op school, mooi op tijd voor de role call: alle kinderen netjes op een rij voor een gebed en de wijze les van de dag. Vandaag was de les: gebruik yoga voor een gezond lichaam en een gezonde geest.
Onze les begon om 9 uur en wij (Julie en ik) hebben groep 9. De kinderen vonden het leuk om les te krijgen van ons en ze waren helemaal blij en uitgelaten. We vertelden wat over onszelf en daarna moest elk kind een vraag voor ons verzinnen. Dat ging prima, maar het niveau van sommige kinderen is echt heel laag terwijl anderen heel goed zijn. We gebruikten een van de meisjes als tolk. Na ongeveer een half uur kwam hun docent binnen en die begon zich met de les te bemoeien door alles te vertalen en zelf vragen te stellen. Geen goed idee,dus. In een bewaakt ogenblik heb ik hem vriendelijk uitgelegd dat dat niet de bedoeling is en dar de kinderen zo niet veel leren. Hij zei dat hij het begreep maar daarna hebben we hem nauwelijks nog gezien.
De kinderen moesten een test maken (die opdracht had Julie van school meegekregen) en daarna mochten ze een naamkaartje maken en versieren met een sticker. Sommigen smeekten om twee stickers, maar wij zijn streng doch rechtvaardig.
Aan het eind was het tijd voor een spelletje en toen was de les alweer voorbij.
We hadden even tijd om de les voor de teachers van vanmiddag voor te bereiden. Inmiddels waren twee studenten van onze groep geveld door de onvermijdelijke diarree dus het dunt hier aardig uit (woordspeling). Echt heel vervelend, maar het lijkt haast niet te voorkomen dat je als westerling op enig moment ziek wordt. Je kunt dan alleen hopen dat je er snel weer bovenop komt.
Hierna was het weer lunchtijd. Vlug, vlug eten en hop, de teachersles.
Helaas waren veel teachers afwezig omdat ze zogenaamd niet hadden begrepen dat ze vandaag om twee uur verwacht werden. Jaja. Benieuwd of er morgen meer zijn.
Het niveau van de meeste docenten is op zich niet heel slecht, maar hun uitspraak is verschrikkelijk lastig te verstaan. Tel daarbij op een klaslokaal met een echo waar een wensput jaloers op zou zijn, verstoringen door mensen die door krakende deuren binnenkomen en het aftakelende gehoor van vrouwen van boven de vijftig en je snapt ongeveer wel hoe vaak we "Excuse me.", "Pardon" en "Could you say that again, please." hebben moeten zeggen.
We vertelden de docenten wat over onszelf en zij deden hetzelfde. Er was niet veel tijd meer voor iets anders, maar dat komt morgen wel. Dan verdelen we ze in twee groepen zodat ieder op zijn eigen niveau kan werken.
Er was hierna even tijd om aan onze lesvoorbereidingen te werken waarna we uitleg kregen over de cultuur van Varanasi door professor huppeldepup. Hij vertelde van alles en nog wat, maar het was niet zo interactief allemaal waardoor ik zeker drie keer wegdoezelde. Hopelijk heeft de prof het niet gezien. Wat ik onthouden heb van zijn uitleg is dat de hindoes geen vlees eten, omdat je geen levende wezens mag doden. Integendeel, het is je plicht om voor iedreen, mens en dier, te zorgen. Hij vond het dan ook kletskoek dat sommige Brahmanen niets te maken willen hebben met bv moslims, immers het hindoeisme is een geloof van respect voor elkaar dus dat is niet te rijmen. Verder vertelde hij over zijn vader die zo gelovig was dat hij alleen maar thuis naar het toilet ging omdat hij zich anders weer helemaal moest wassen voordat hij iets kon eten. Hij ging daarin zover dat hij zelfs tijdens een lange reis niets at of dronk om maar niet naar het toilet te hoeven. Je kunt het ook overdrijven.
Deze man was helemaal weg van Varanasi en wat ik wel mooi vond is dat hij zei dat er in deze stad altijd iemand is die over je waakt: of je nou een zwerver bent of iemand van de krijgerkaste; iemand waakt over jou.
Na deze uitleg was het weer yogatime. Misschien leek het maar zo of ben ik echt al soepeler dan gisteren?
Hierna terug naar de stad voor een koffie bij de Mark (eindelijk), dan nog wat printjes maken bij de printshop en dan naar huis.
Seema liet me nog even haar indrukwekkende saricollectie zien en bood aan me er een keer eentje uit te lenen. We keken even op internet wat de gemiddelde sarikoers is en dst blijkt alles mee te vallen: voor een prachtige outfit betaal je maar een euro of 25-30. Dat kan er nog wel af dus wellicht gaat er eentje mee in de rugzak als souvenir.